Tweede week in Zuid-Afrika

Hoi!
Alweer 2 weken in Zuid-Afrika bij the farm. Niet normaal hoe snel dat gaat.
Ten eerste moet ik even een correctie maken, we zitten hier namelijk niet tussen de rijstvelden, maar tussen de suikerrietvelden. Ik heb het hier de eerste week ook constant over rijstvelden gehad, waarbij ik iedere keer gecorrigeerd werd, SUIKERRIETVELDEN! Ik hoopte daarbij maar dat ik het wel goed op mijn waarbenjij.nu gezet had, maar natuurlijk staat het daar ook verkeerd op. Dus bij deze mijn correctie.
Dan Kaapstad, dat is niet door gegaan, omdat er een of andere wielerwedstrijd was, waardoor het heel moeilijk werd om normaal van en naar het vliegveld van Kaapstad te reizen. Een andere keer dan maar.
We zijn hier volop bezig met de crèche en met de huiswerkklassen. De crèche begint nu wat drukker te worden, eerst hadden we maar 4 kinderen per keer, en afgelopen vrijdag en maandag hadden we er 7. ‘ s Morgens zijn we er van 09.00u. tot 11.30u. en ‘s middags zijn we er van 13.00u. tot 14.30u. Het is erg leuk om te zien dat de kinderen nu al wat woordjes oppikken. Als je aankomt lopen schreeuwen ze allemaal, “ hello! I’m fine” en als je weggaat zeggen ze “BYE BYE”. Ook begint er ritme te komen in het naar de wc gaan. De eerste dag dat we hier waren, gingen ze gewoon ergens staan plassen, als ze moesten (of deden het gewoon in hun broek). Nu zeggen ze toilet, als ze moeten. We zijn nu bezig met het maken van een hoekje voor de baby’tjes. We hebben al een bedje staan, waar nog een matrasje in moet komen, dit bedje gaan we nog verven en dan kunnen we de baby’tjes ook opvangen. Het is de bedoeling dat de mensen uit de omgeving hier hun kinderen naar de crèche komen brengen en zelf gaan werken. Op dit moment laten moeders vaak de oudste kinderen zorgen voor de kleinste kinderen als de moeders gaan werken. Hierdoor kunnen de oudste kinderen vaak niet naar school. De oudste kinderen zijn meestal rond de 14/15 jaar oud. Ook komt het voor dat er vrouwen die betaald worden door Don en Linda om te werken, nu betaald worden door anderen om op de kinderen te passen. Hierdoor doen ze hun werk voor Don en Linda niet. We hopen dus dat de crèche goed gaat lopen en dat de mensen hun kinderen iedere dag naar de crèche komen brengen.
‘s Middags van ongeveer 15.30u. tot 16.30u. doen we met de kinderen van 7 t/m 14 wiskunde en engels woordjes. We hebben dan een lijstje met engelse woordjes vertaald in het Zulu, wij zeggen dan het Zulu-woord en zij moeten dan het engelse woord zeggen. Met wiskunde zetten we sommen op het bord en moeten zij zeggen wat het antwoord is. De kinderen komen eigenlijk vanaf de eerste dag dat we begonnen zijn, bijna allemaal. Ze vinden het ook leuk om te komen. Toen we ze gisteren vertelde dat ze donderdag een schriftelijke overhoring krijgen van de rijen woordjes, die ze tot nu toe geleerd hebben, begonnen ze allemaal te juichen.
De oudste, van 15 t/m 20 krijgen van 18.00u. tot 19.00u. les. Met hen maken we huiswerk, voornamelijk wiskunde. Met degene die geen huiswerk hebben zijn we nu songteksten aan het lezen. We laten ze hardop voorlezen en daarna leggen wij uit wat er bedoeld wordt met de zin. We proberen de woorden anders te formuleren en te omschrijven, zodat ze weten wat de woorden betekenen. We hebben nu de songtekst an Adele, “someone like you” en de gesencureerde songtekst van Eminem, “ Stan” besproken. Bij de oudste is het een beetje moeilijk om iedereen op tijd in de klas te krijgen, ze zijn altijd nog vanalles aan het doen. Maar meestal zijn ze om 18.15u. wel bijna allemaal aanwezig. Er komen zelfs anderen uit de omgeving in dezelfde leeftijdscategorie om wat engels bij te leren.
We zijn deze week naast een paar van de armoedigste huisjes in de omgeving gereden. Dit zijn echt huisjes van een paar vierkante meter met wat golfplaten als dak. Hier wonen dan wel 15 tot 20 mensen in. Waarvan veel kinderen. Mensen hier maken veel kinderen omdat ze hiervoor kinderbijslag ontvangen. Het geld wat ze krijgen, wordt vaak helaas niet voor de kinderen gebruikt, maar er wordt drank van gehaald. De kinderen moeten zichzelf maar zien te redden en mogen blij zijn als ze voldoende te eten krijgen. Soms worden de kinderen die op de Farm zijn ook wel terug gehaald door hun moeder, omdat de moeder anders geen kinderbijslag meer krijgt. Zo gaat het in de eerste levensjaren van deze kinderen vaak al mis en dat heeft natuurlijk weer weerslag op het soort mensen dat ze worden als ze opgroeien. En op het Afrika wat er nu is. Met deze gedachte vangen Don en Linda de kinderen nu op. Door ze een betere jeugd te geven, scholing en ze wat meer normen en waarden te geven, geven ze deze 37 kinderen in iedere geval een kans op een normaal leven.
En er is hoop! We zijn zaterdag bij een ander project van Be more geweest. Dit project heet: “Mother of peace” en vangt weeskinderen op. Het is een groot terrein met heel veel huisjes (een beetje te vergelijken met een bungalowpark), en in deze huisjes wonen 6 tot 10 kinderen met een huismoeder. De huismoeder wordt weer betaald om huismoeder te zijn. In ieder huisje is een badkamer, een keuken, een slaapkamer voor de huismoeder en de kinderen hebben allemaal een eigen bed. Verder zijn er vrijwilligers die mee eten met de kinderen, huiswerk met ze maken en leuke dingen met ze doen. Op het terrein staat verder nog een kapel en er ligt een moestuin, voor de rest is het er vooral groen en ziet het er paradijselijk uit. Mother of Peace heeft naast de sponsergelden van Be More, ook veel andere sponsoren, zo is er een of andere Zuid-Afrikaanse kerk die geld geeft en zijn er in Europa een aantal bedrijven die geld geven. Daarnaast komen er ieder jaar een aantal vrijwilligers uit Ierland om huisjes op te knappen of te herbouwen. Dit project is nu 8 jaar bezig en draait behoorlijk goed. Hopelijk hebben we hier over 8 jaar een vergelijkbare situatie. Don en Linda zijn er in ieder geval enthousiast over en kunnen niet wachten tot het hier ook zover is. Wij proberen hun enthousiame een beetje te temperen door hun er op te wijzen dat het bij dit project wel 8 jaar heeft geduurd, voordat het is zoals het nu is.
Op vrijdagmiddag zijn er geen huiswerkklassen, op vrijdagavond wordt er meestal wat specials klaar gemaakt voor de kinderen. Zo hadden we afgelopen vrijdag hotdog-night. Alle kinderen krijgen dan 2 en als er er nog over zijn 3 hotdogs. Door de week eten ze hier Milipap, dit is maìsbloem met limoensap en suiker, ook eten ze aardappels met rijst. Maar ze eten bijvoorbeeld nooit spaghetti, pannenkoeken of pizza. Daarom hebben we afgelopen woensdagavond de oudste meiden uitgenodigd om bij ons spaghetti te komen eten. We hadden 1 kilo spaghetti gekookt met een hele pan vol saus en nadat zij met hun 8en hadden opgeschept was alle spaghetti op en de saus bijna. Daarna waren ze echt aan het proppen om hun bord leeg te krijgen, toen wij zeiden dat ze het rustig mochten laten staan, bleven ze gewoon door eten. Toen we een bak hadden klaar gezet en aangaven dat ze alles wat over was mee mochten nemen, stonden ze allemaal gelijk op om hun eten in de bak te doen. Vanavond komen de oudste jongens pizza eten en film kijken.
Vandaag zijn we daar de boodschappen voor gaan doen. We zitten hier echt in the middle of nowhere! Je moet hier echt een uur rijden voordat je ergens eten of andere spullen kunt kopen. Daarom worden we 1 keer per week naar the shoppingmall gebracht. Hier heb je echt alle luxe die je in onze winkelcentra ook hebt. Hier kopen we dan ons beltegoed, kunnen we even gebruik maken van snel internet om foto´s te uploaden (hier op the farm is ook internet, maar dit is erg langzaam) en kunnen we boodschappen doen voor de hele week.
Zaterdag hebben we bij het project Mother of peace 6 bedden opgehaald, deze stonden daar in een opbergruimte en er werd niets mee gedaan en aangezien bij ons de kinderen met z´n 3en in een bed slapen mochten wij de bedden komen halen. We hebben alle 6 de bedden in 1 pick-up-truck gekregen, tussen de bedden in zaten ook nog drie jongens die mee waren gegaan om te helpen met het slepen van de bedden (zie foto). ’s Middags hebben we de bedden in elkaar gezet zodat het stapelbedden werden. Deze bedden staan in de huiskamer (zie foto’s). Die middag zijn we naar het winkelcentrum gegaan om hoeslakens en dekbedden te halen. De meiden voor wie de bedden waren, waren superblij. Toen we uit hadden gelegd dat de hoeslakens iedere week gewassen moesten worden en de dekbedden iedere maand (er zitten namelijk geen dekbedovertrekken overheen), ging een van de oudste meisjes dit nog eens even herhalen tegen de oudere vrouwen, zodat ze zeker wist dat dit ook gedaan werd.
Zondag zijn we naar het voetballen gegaan, hartstikke leuk, maar lang niet goed genoeg om te kunnen scouten voor RJC, sorry! We hebben een uur gelopen om er te komen. Niemand had eten of drinken meegenomen. Behalve wij, 2 flesjes drinken. En hoewel de wedstrijd om 10.00u. zou beginnen, was de wedstrijd om 11.30u. toen wij er aankwamen nog niet bezig. We zijn hier ongeveer 2 uur gebleven en zijn daarna weer naar huis gegaan, omdat we honger hadden. Er zijn toen een paar kinderen met ons mee gegaan, maar er zijn er ook nog veel de hele middag gebleven, zonder eten of drinken in de brandende zon. Nou ja, ze kunnen er schijnbaar goed tegen, terwijl wij na die 4 uurtjes al stonden te trillen op onze benen van de honger en dorst.
Ten slotte worden we hier echt heel goed begeleid door onze organisatie van waaruit we ons vrijwilligerswerk doen. Iedere donderdag hebben we een gesprek met Wilma, dit is de Nederlandse regiocoördinator van de projecten in en rondom Durban. Zij kijkt dan waar we mee bezig zijn en waar we allemaal tegen aan lopen, geeft tips en helpt ons met alles, waar we hulp bij nodig hebben. Ook heeft zij gesprekken met Linda en Don, om hen te begeleiden in het goed opzetten van het project, het omgaan met ons als vrijwilligers en controleert zij de geldstroom richting Don en Linda. Het is altijd erg prettig om 1 keer per week even alles nog eens goed door te spreken met haar en de medevrijwilligers. Als je weet dat je op de goede manier bezig bent, stimuleert het ook om verder te gaan in het ontwikkelen van het project.
Morgen gaan we bij alle andere projecten in deze regio kijken. Dit is natuurlijk leuk, omdat je dan ziet wat er overal gedaan wordt en gedaan is door Be More.
Volgens mij kan ik nog wel een paar pagina’s vol typen, maar ik denk dat ik het belangrijkste wel weer heb. Als jullie vragen hebben, stel ze dan! Dan zal ik in mijn volgende blog kijken of ik ze kan beantwoorden.
Tot volgende week!
P.s. nieuwe foto’s: http://www.mijnalbum.nl/Album=PMRMMNBU